Mężczyzna spodziewający się dziecka

Pojawienie się dziecka wprowadza zmiany w życiu mężczyzny ? zwiększa się zakres jego obowiązków i odpowiedzialności, zmianie ulegają plany i hierarchia wartości, inny jest sposób spędzania wolnego czasu. Zaakceptowanie tych wszystkich zmian wymaga dużej energii psychicznej. W okresie tym mogą odżywać konflikty, jakie przeżywał mężczyzna w dzieciństwie w kontakcie z dorosłymi, głównie z rodzicami. Ujawniają się dawne napięcia, leki, poczucie zależności, bezradności, zazdrości, winy. Uruchomione zostają na nowo mechanizmy obronne w postaci zachowań tzw. dziecinnych, wyparcie ze świadomości, racjonalizowanie, negacja, ucieczka w marzenia. Postawa mężczyzny wobec własne roli ojca oraz w stosunku do poczętego dziecka zależy przede wszystkim od doświadczeń wyniesionych z domu rodzinnego.

Posiadanie ojca groźnego, agresywnego hamuje rozwój uczuć ojcowskich u syna; natomiast jeśli ojciec był nieobecny fizycznie lub uczuciowo w rodzinie, to syn nie otrzymał prawidłowego wzoru do identyfikacji płciowej i aktualnie może mieć trudności w określeniu, ?kim jestem?, ?co mam robić?. Bardzo często jednak zdarza się, iż pragnie on dać dziecku, to czego nie zaznał sam ? to co najlepsze.

       Czas potrzebny mężczyźnie do pełnego uświadomienia sobie faktu poczęcia dziecka i zaakceptowania go, zależy od tzw. gotowości na poczęcie. Im większa, tym krótszy i łatwiejszy jest ten okres. Na gotowość składają się: dojrzałość uczuciowa, właściwa motywacja dotycząca posiadania dziecka, stabilność związku uczuciowego z żoną, poczucie zabezpieczenia finansowego, wysoka pozycja dziecka w hierarchii wartości.

       Perspektywa zwiększonej odpowiedzialności za materialne podłoże rodziny może stanowić realny i silny czynnik wywołujący stres. Wówczas poczęcie dziecka może być odebrane negatywnie, a samo dziecko przyjęte jako intruz, który zaburza dotychczasową stabilizację i poczucie bezpieczeństwa. Przeżycia ojca w pierwszym okresie po poczęciu dziecka zależą także od tego, czy było ono zaplanowane, czy też nie. Na pojawienie się nie planowanego dziecka niektórzy ojcowie reagują szokiem, niedowierzaniem, zaprzeczają temu, co się wydarzyło. Zdarza się, że ojciec odrzuca myśl, iż dziecko jest jego. Czasem ma wrażenie, że został wykorzystany, co wiąże się z zarzucaniem kobiecie interesowności, podejrzeniami, że chciała w ten sposób bardziej go ze sobą związać.

       Reakcja ojca zależy także od jego orientacji życiowej, tzn. od rodzaju wartości, jakie uznaje. Ojciec nastawiony na sukcesy zawodowe i zdobycie prestiżu społecznego nie angażuje się w sprawy związane z dzieckiem ani nie wykazuje zainteresowania macierzyńskimi doświadczeniami żony. Ojcowie, którzy są nastawieni na życie rodzinne, z łatwością akceptujcie nowe obowiązki. Posiadanie dziecka traktują jako największy sukces życiowy i dzięki niemu czują się bardziej związani z żoną.